
دنا طالبی
روانشناس
پژوهشها نشان میدهد استرس مزمن در دوران کودکی میتواند عملکرد مغز را مختل کرده و خطر بروز اختلالات روانشناختی را در سالهای بعد افزایش دهد.
به گزارش پایگاه خبری سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران، نتایج مطالعات انجام شده در حوزه رشد و عصب شناختی نشان میدهد که قرار گرفتن طولانیمدت کودکان در معرض استرس، نهتنها بر رفتار آنها تأثیر میگذارد بلکه میتواند ساختار و کارکرد مغز کودک را نیز دچار تغییر کند.
بر اساس این گزارش، استرس مزمن دوران کودکی ناشی از تنشهای خانوادگی، فشار تحصیلی، تعارض والدین یا بیثباتی عاطفی با تغییر در ترشح هورمون کورتیزول و اختلال در رشد بخشهایی از مغز مانند هیپوکامپ، آمیگدال و قشر پیشپیشانی همراه است. این نواحی نقش مهمی در تنظیم هیجان، حافظه، یادگیری و تصمیمگیری دارند.
متخصصان روانشناسی رشد کودک، خاطر نشان میکنند: وقتی کودک در محیطی پرتنش رشد میکند، بدن او دائماً در وضعیت هشدار قرار دارد. این وضعیت باعث میشود سیستم عصبی او فرصت بازسازی نداشته باشد و در نتیجه، اضطراب و تحریکپذیری در رفتار او پایدار بماند.
نتایج پژوهشهای منتشرشده در نشریه “Development and Psychopathology” نیز نشان میدهد کودکانی که در محیطهای پرتنش زندگی میکنند، در آزمونهای شناختی عملکرد ضعیفتری دارند و احتمال ابتلا به اختلالات اضطرابی، افسردگی و پرخاشگری در آنها بالاتر است.
همچنین متخصصان تأکید دارند که مداخلات زودهنگام میتواند از اثرات بلندمدت استرس جلوگیری کند. به گفته کارشناسان این حوزه، ایجاد ارتباط ایمن والد و کودک، استفاده از روشهای آرامسازی بدنی مانند تنفس عمیق و تکنیکهای بازیدرمانی و آموزش مهارتهای تنظیم هیجان از راهکارهای مؤثر در کاهش آثار روانشناختی استرس هستند.
میتوان گفت: توجه به سلامت روان کودکان باید به عنوان بخشی از سیاستهای عمومی سلامت در نظر گرفته شود، چرا که پیشگیری از استرس دوران کودکی، سرمایهگذاری بلندمدت بر سلامت جامعه آینده است.
انتهای پیام




