ردپای جنگ 12 روزه در بروز یک اختلال

فرزانه حسین پور
روانشناس

اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD یکی از جدی‌ترین پیامدهای روانی حوادث جنگی و رویدادهای آسیب‌زا محسوب می‌شود. این اختلال زمانی بروز می‌کند که فرد تجربه‌ای تهدیدکننده، مانند جنگ، انفجار، یا مشاهده‌ی مرگ عزیزان را پشت سر بگذارد.

به گزارش پایگاه خبری سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران، در جریان جنگ ۱۲ روزه در کشور، بسیاری از مردم در معرض صحنه‌های دلخراش، از دست دادن خانه و خانواده و ناامنی مداوم قرار گرفتند و گزارش‌ها نشان می‌دهد که گروهی از بازماندگان به این اختلال مبتلا شده‌اند.

مبتلایان به PTSD معمولاً کابوس‌های شبانه دارند، صحنه‌های جنگ را به‌طور مکرر در ذهن بازآفرینی می‌کنند، نسبت به صداها یا موقعیت‌های مشابه حادثه واکنش شدید نشان می‌دهند و از موقعیت‌های یادآور حادثه اجتناب می‌کنند. روانشناسان علت اصلی این اختلال را فشار روانی شدید ناشی از قرار گرفتن در شرایطی می‌دانند که جان و امنیت فرد تهدید می‌شود. اگر درمان صورت نگیرد، پیامدهایی چون افسردگی شدید، اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، مشکلات جسمی ناشی از استرس طولانی‌مدت و حتی افکار خودکشی می‌تواند در پی داشته باشد.

به گفته متخصصان حوزه روانشناسی، درمان این اختلال با روان‌درمانی به‌ویژه رویکرد شناختی–رفتاری و گاهی همراه با دارودرمانی امکان‌پذیر است و حمایت اجتماعی از بازماندگان نقش کلیدی در بهبود آنان دارد. توجه به سلامت روان مردم پس از جنگ ۱۲ روزه، همان اندازه ضرورت دارد که رسیدگی به آسیب‌های جسمانی آنان، چرا که زخم‌های روانی گاه بسیار عمیق‌تر و ماندگارتر از زخم‌های جسمی هستند.

بدین ترتیب، بی‌توجهی به درمان اختلال استرس پس از سانحه می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای برای جامعه داشته باشد، زیرا سلامت روان افراد به‌طور مستقیم بر انسجام اجتماعی و بازسازی پس از جنگ تأثیر می‌گذارد.

از همین رو لازم است نهادهای درمانی و حمایتی با برنامه‌ریزی دقیق، خدمات مشاوره و روان‌درمانی را برای بازماندگان جنگ ۱۲ روزه در دسترس قرار دهند. توجه به این زخم‌های پنهان، اقدامی ضروری برای بازگرداندن آرامش به زندگی مردم و تضمین آینده‌ای سالم‌تر برای جامعه است.

انتهای پیام