فرزانه حسینپور
روانشناس
اختلال توره یک اختلال عصبیروانی است که معمولا در دوران کودکی یا اوایل نوجوانی آغاز میشود و با بروز حرکات یا صداهای غیرارادی و تکراری به نام «تیک» شناخته میشود.
به گزارش پایگاه خبری سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران، این حرکات و صداها بدون قصد و کنترل فرد رخ میدهند و ممکن است شامل پلک زدن، بالا انداختن اداهای غیرعادی یا تولید صداهایی مانند سرفه، خرخر و فریاد باشند. در برخی موارد فرد ممکن است کلمات یا عبارات خاصی را بیاختیار تکرار کند. تیکها اغلب در زمانهای استرس، هیجان یا خستگی شدیدتر میشوند و معمولا در حدود سنین پنج تا هفت سالگی آغاز شده و در سالهای بعد شدت بیشتری پیدا میکنند.
علت دقیق ابتلا به اختلال توره هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما پژوهشها نشان میدهند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی، عصبی و محیطی در بروز آن نقش دارند. تغییر در عملکرد مواد شیمیایی مغز مانند دوپامین و سروتونین نیز میتواند باعث بروز تیکها شود. همچنین مشاهده شده است که این اختلال در خانوادههایی که سابقه تیک یا وسواس فکری-عملی دارند بیشتر دیده میشود. میزان شیوع سندرم توره در کودکان حدود یک درصد است و احتمال بروز آن در پسران سه تا چهار برابر بیشتر از دختران گزارش شده است.
در حال حاضر درمان قطعی برای توره وجود ندارد، اما علائم آن با روشهای درمانی قابل کنترل است. رفتاردرمانی، بهویژه روش «وارونهسازی عادت»، یکی از مؤثرترین شیوهها برای کاهش شدت تیکهاست. در موارد شدید، پزشک ممکن است داروهایی را برای تنظیم انتقالدهندههای عصبی و کاهش حرکات غیرارادی تجویز کند. گاهی اوقات، درمان ترکیبی دارودرمانی و رواندرمانی برای مدیریت همزمان اختلالات همراه مانند اضطراب یا وسواس ضروری است.
در کنار درمانهای پزشکی، نقش خانواده و اطرافیان در بهبود وضعیت فرد بسیار مهم است. درک، صبوری و حمایت عاطفی میتواند فشار روانی ناشی از بیماری را کاهش دهد. خانوادهها باید از سرزنش یا خندیدن به رفتارهای فرد مبتلا خودداری کنند و محیطی آرام و امن برای او فراهم آورند. آگاهی معلمان، همکلاسیها و دوستان از ماهیت غیرارادی تیکها میتواند باعث پذیرش بهتر فرد در جامعه شود. پذیرش، حمایت و رفتار محترمانه با فرد مبتلا به توره نقش کلیدی در حفظ اعتمادبهنفس و کیفیت زندگی او دارد.
در نهایت، شناخت درست اختلال توره و برخورد آگاهانه با افراد مبتلا، میتواند به کاهش تبعیض، افزایش پذیرش اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی آنان کمک کند.
انتهای پیام
